Hevalê min ê hêja, Muslum.(1)
Dereqa pertûka hevalê me yê hevbeş; Mamoste Cûmalî de, nivîsîna te ya danasînê, min bi dilgermî û dilşadîyek mezin xwend.
Bê şik, her cure nivîs; berhemên kedek mezine. Berhemên bi vî rengî, berî her tiştî sebrek û xebatek bê hempa divê.
Lê çi mixabe ku civaka me, qedrê vê xebatê zêde nizane.
Xwezî her kesê nola te; li van berhemên rexneyên xwe yên erênî bikira. Wê gavê, ewê ciwaka me jî, herwekî civakên pêşveçûyî, ji xwendin û nivîsinê hezkiriba.
Ji ber vê pîta te ya dilgerm, di serî de, ez sipasên xwe yên ji dil, bi ba û baranan re, bi tîrêjên roj û hîvê re; ber bi te de dişînim…
Çend galgal jî, jibona pertûka hevalê me yê hevbeş:
Pertûka heval Cûmalî, ya bi navê “Di Dojehê De Min Sare” carekê bi hestên dilpaqij hatî nivîsin. Bê gûman ked û xebatek mezin, van helbestan afirandîye.
Herwekî te jî di nivîsîna xwe ya danasîna pertûkê da gotî; ‘Ez jî, ne helbestvanim. Rexne li helbestan girtin ne karê mine. Ezim ne karê ti kesêye jî.’ Lewra, ne mikûne ku ti kes, hestên di nava rêzan de veşartî, qasî helbestvanê helbest nivîsî bizanibe. Jiber vê yekê, dereqa navaroka helbestan de tiştek gotin neheqîyek mezine.
Lê ez hew karim bibêjim; her rêzên, her wûşeyên, her kîte û tîpên vê pertûkê; ji parzûna mejî û dilê Cûmalî, herikîye ser rûpelên pertûkê.
Ez hêvîdarim, Mamste Cûmalî nivîsînên xwe bi domîne. Lê xwezî van helbestan bi zimanê dayika xwe nivîsyaba. Ev pêşnîyara min, ne hew bona Mamoste Cûmalî ye, lê bona hemû kesên berhemên nivîskî di afirînin re ye. Lewra mirov, bi zimanê dayika xwe çêtir di ponije.
Silav û Rêz.
Salîh ŞîMŞEK
24.02.2011
***
Mektubun Türkçesi:
Değerli arkadaşım, Müslüm.(2)
Ortak arkadaşımız Cumali’nin kitabı hakkında yazdığın tanıtma yazısını(3) büyük bir mutlulukla okudum.
Kuşkusuz, her çeşit yazı, büyük bir emeğin ürünüdür. Bu tür eserler her şeyden önce büyük bir sabır ve çaba gerektirir.
Maalesef toplumumuz bu tür çalışmaları pek de önemsemez.
Keşke herkes senin gibi, bu çalışmaları olumlu eleştirileriyle değerlendirseydi. O zaman toplumumuz da diğer gelişmiş toplumlar gibi okuma ve yazmayı severdi.
Bu içten desteğinden dolayı, en içten teşekkürlerimi rüzgâr ve yağmurla, ay ve güneşin ışınlarıyla gönderiyorum.
Ortak arkadaşımızın kitabı için de birkaç söz söylemek istiyorum.
Cumali arkadaşın kitabı “Cehennemde Üşüyorum”, içten bir duyguyla yazılmış. Kuşkusuz büyük bir emek ve çaba ile bu şiirleri üretmiş.
Senin de tanıtma yazında belirttiğin gibi “ben de şair değilim. Şiir eleştirisi benim işim değil. Bence hiç kimsenin de işi değil.” Çünkü hiç kimse satır aralarında saklanmış duyguları şiirleri yazan şair kadar anlayamaz. Bundan dolayı şiirlerin içeriği hakkında bir şeyler söylemek büyük bir haksızlıktır.
Ancak şunu söyleyebilirim; bu kitabın her mısra, kelime, hece ve harfi; Cumali’nin beyin ve yüreğinin süzgecinden süzülerek kitabın sayfalarına dökülmüştür.
Umuyorum ki Cumali Öğretmen yazmaya devam eder. Ancak, keşke bu şiirleri anadiliyle yazsaydı. Bu önerim sadece Cumali Öğretmen için değil, yazılı eser üreten her kes içindir. Çünkü insan anadiliyle daha iyi düşünebiliyor.
Selam ve saygılar.
Salîh ŞîMŞEK
24.02.2011
(1) Yazının Kürtçe ve Türkçesi Cumali Eşsizoğlu’un yazmış olduğu Cehennemde Üşüyorum kitabının 2. baskısında “Kitap Hakkında Yorumlar” bölümünde yayımlanmıştır. (Cehennemde Üşüyorum, 2.Baskı, astare Yayınları, Mayıs 2011, İstanbul)
(2) Çeviriyi sevgili dostum Abdurrahman Önen yapmıştır.-M. Üzülmez
(3) Söz konusu yazım 20 Şubat 2011 tarihinde http://www.insanokur.org web sitesinde ve ayrıca Cehennemde Üşüyorum kitabının 2. baskısında “Kitap Hakkında Yorumlar” bölümünde yayımlandı Bkz. Kırlangıç Uykusundaki Sayıklamalar: Cehennemde Üşüyorum