M. Şehmus Güzel «Uçurumu sevenlerin kanatları olmalıdır.» Nietzsche Müslüm Üzülmez 1950’de Ergani’de doğdu. Hemşerimdir. Hatta neredeyse akrabamdır. Benden iki veya üç yaş küçük kardeşlerimle arkadaştır. Aynı yollarda yürümüş, şirin, sakin, görmüş ve geçirmiş, bilge kasabamızın tozlu küçelerinden geçmişiz. Ayrı zaman dilimlerinde belki
Şeyhmus DİKEN Ailesinin (uzak, yakın) fedakârlıklarının da çok hüzünkâr örnekleriyle bezenmiş bir yakın tarih hafıza kitabı Müslüm Üzülmez’in Yoldaş Koçero’su. “Koçeroruhunu teslim etme!sakın ele verme!onurunu koru, küçülme!umudunu tüketme!dayan…” Türkiye Sosyal Tarih Araştırma Vakfı’nın (TÜSTAV) Türkiye’nin toplumsal hafızasının yitip gitmemesi perspektifinden hareketle değerli
Misbah HİCRİ Anılar bir fotoğraf albümü gibidir, gördükçe baktıkça bir yerlerinde bir yerler depreşir. Onlar sevdadan iz düşümler, onlar yüreğin sesi, onlar hasretlerin dinmeyen nefesidir. Bazen bir ağıt olur çöker sinenin derin boşluğuna, gözler dumanlanır süzülür istemesen de bir iki damla yanaklarda
takvim yaprakları solsa dayaşananları unutmak mümkün müolaylar bir bir geçer kaydabeyinde hafıza dosyalarına.Unutmadım:zindanların uğultusu kulaklarımı her çınlattığındagün batımı hüznünde yüreğimin derisi yüzülür. Doğadaki bütün renkler güzeldir. Her rengin sonsuz olan farklı tonları da yine aynı şekilde güzeldir. İnsanlar renklerden bir veya birkaçını